Babamın Şiirleri
BABAMIN ŞİİRLERİ
“5 Mayıs 1934 tarihinde Malatya ili Hekimhan ilçesi Mezirme köyünde doğmuşum. 1941 ya da 1942 olmalı, babam ölünce babaannemle birlikte yedi nüfus ortada kaldık. Annem 35, babaannem 85–90 yaşlarında idi. 1943 yılında babaannemle en küçük kardeşim vefat etti. Dünya savaşı sürerken, yoksulluğun üstüne bir de kıtlık gelmişti. Aynı yıl kızamık salgınından köyde 17 çocuk yaşamını yitirmişti. Annem başkalarının işine koşup, ne verirlerse getirirdi. Aç yattığımız günler olurdu...”
Can Yücel, babası Hasan Ali Yücel için yazdığı şiirinde böyle der. Bu dize aynı zamanda şiirin de adıdır. Ben de Can Yücel’e katıldığım gibi, buna babamdan oldukça etkilendiğimi eklemeliyim. Resim yapmak, şiir yazmak, not tutmak, çeşitli el becerileri; kalıtsal özellikler hep yansımış!
Çiftçiliğin yanında duvar ustalığı, marangozluk, soba boru yapımı-onarımı, kap kacak onarımı ve daha birçok alanda becerisi olan babamın bir defteri vardı. Bu defterde neler yoktu ki? Askerlik dersleri, resimler, anılar şiirler... İlkokulda var olan resim yapma ve şiir yazma hevesimi, Akçadağ İlköğretmen Okulunda okurken babama özenerek sürdürdüm. Hatta bir defter (Hayır, iki defter) de ben düzenledim. Babamın eski defterindeki birkaç şiiri kendi defterime de yazmıştım. Bugünkü yazdıklarımın temelini oluşturan yazılar o defterlerle başlamıştı. Bunlardan biri hala otuz beş yıldır elimde ve fırsat buldukça okuyorum. Diğerini sormayın!..
II. Dünya Savaşının ülkemizi dolaylı da olsa etkilediği yıllarda (1941–1942) yedi-sekiz yaşlarında babasız kalıp, zor yaşam koşullarında beş nüfusun geçimini annesiyle birlikte sağlamaya çalışmış, oldukça zeki olmasına karşın kimsesizliği nedeniyle ilkokuldan sonra okula gidemediğinden bizzat yaşama atılması deneyimlerinin gelişmesinde büyük etken olmuş, zamanla duygu ve düşüncelerini yazarak dile getirmiş.
Gurbete çalışmaya gitmesi ve askerlikle birlikte 1950’li yıllarda şiir yazmaya başlamış. Arada tek tük şiirleri olsa da, özellikle 1997 yılında glokom (karasu) hastalığı nedeniyle gözlerini kaybetme durumuna gelişi onda büyük etki yapmış, yıllar sonra yenden şiir yazmaya başlamıştı. 2000 yılında hem prostat hem de fıtık ameliyatı, yaşlanmanın duygusal etkisi ve bazı olaylar şiir yazmasını sürdürmesine neden olmuştu.
1954–2002 yılları arasında yazmış olduğu şiirleri birçok kez gözden geçirerek bir defterde toplayınca 70–80 sayfayı bulan bir şiir dosyası oluştu. Kendi kaleminden yaşam öyküsünü ve şiirle ilgisini anlatan bir yazı yazmasını istedim. Yazdığı yazıyı da önsöz niyetine düzenledim. Böylelikle, şiirleriyle birleştirerek yarım yüzyıllık şiir serüveninde yazmış olduklarını bir arada sunmuş oluyorum. Halk şiiri ile ilgilenenlerin değerlendirmeleri elbette ki her zaman bizim için birer ışık olacaktır.
Saygılarımla...
Şubat 2003-Malatya
“5 Mayıs 1934 tarihinde Malatya ili Hekimhan ilçesi Mezirme köyünde doğmuşum. 1941 ya da 1942 olmalı, babam ölünce babaannemle birlikte yedi nüfus ortada kaldık. Annem 35, babaannem 85–90 yaşlarında idi. 1943 yılında babaannemle en küçük kardeşim vefat etti. Dünya savaşı sürerken, yoksulluğun üstüne bir de kıtlık gelmişti. Aynı yıl kızamık salgınından köyde 17 çocuk yaşamını yitirmişti. Annem başkalarının işine koşup, ne verirlerse getirirdi. Aç yattığımız günler olurdu...”
Yaşamının ilk yıllarını böyle anlatan babam Hasan Özerol, ilkokulu köyümüz Ballıkaya'da okur, 1946–1947 ders yılında “pekiyi” derece ile bitirir. Ancak, sahipsizliği yüzünden okumasının gerisi gelmez. 1950 yılında hizmetkârlık yaparak yaşamını kazanmak ister. 1953 yılında evlenir. Askerliğini İzmir ve Eskişehir’de yapar. Askerliğin ardından 1959 yılına kadar süren Adana’da pamuk çapası ve portakal toplamada çalışma yılları başlar. İlk olarak da kendi evinden başlayarak duvar ustalığı yapar, “usta” olarak tanınır. Adı, "Hasan Usta" olarak anılır.
Yakın zaman kadar çiftçiliğini sürdürmekte iken, 5 Şubat 2012 günü annem Zehra Özerol'u kaybettikten sonra artık çalışmıyor, bolca kitap okuyor o yaşına karşın.
Şiir yazmaya askerlik yıllarında başlar. Daha sonra arada bir şiir yazmasına karşın 1997 yılında gözlerinden rahatsız olması sonucu şiire yoğunlaşır. Kitapta bulunan şiirlerin çoğu 1997-2002 yılları arasında yazılmıştır. Bazı şiirleri yerel gazetelerde yayınlanmıştır. Şiirlerinde genellikle yaşadığı ve karşılaştığı olayları dile getirir.
Şiir yazmaya askerlik yıllarında başlar. Daha sonra arada bir şiir yazmasına karşın 1997 yılında gözlerinden rahatsız olması sonucu şiire yoğunlaşır. Kitapta bulunan şiirlerin çoğu 1997-2002 yılları arasında yazılmıştır. Bazı şiirleri yerel gazetelerde yayınlanmıştır. Şiirlerinde genellikle yaşadığı ve karşılaştığı olayları dile getirir.
Şiirlerini, "Babamın Şiirleri" adı altında düzenledim ve Kızım gül Özerol'un katkıları ile 2009 yılında Malatya'da kitap olarak yayınladım. Askerlik günlükleri ve anılarını da kitap bütünlüğünde düzenledim, yakın zamanda bastırmak istiyorum.
"Babamın Şiirleri" kitabımda yer alan 2003 yılında yazmış olduğum önsözü paylaşmak ve babamın emeğini saygıyla anmak istiyorum.
Babamın Şiirleri
“Hayatta ben en çok babamı sevdim...”
Can YÜCEL
Can Yücel, babası Hasan Ali Yücel için yazdığı şiirinde böyle der. Bu dize aynı zamanda şiirin de adıdır. Ben de Can Yücel’e katıldığım gibi, buna babamdan oldukça etkilendiğimi eklemeliyim. Resim yapmak, şiir yazmak, not tutmak, çeşitli el becerileri; kalıtsal özellikler hep yansımış!Çiftçiliğin yanında duvar ustalığı, marangozluk, soba boru yapımı-onarımı, kap kacak onarımı ve daha birçok alanda becerisi olan babamın bir defteri vardı. Bu defterde neler yoktu ki? Askerlik dersleri, resimler, anılar şiirler... İlkokulda var olan resim yapma ve şiir yazma hevesimi, Akçadağ İlköğretmen Okulunda okurken babama özenerek sürdürdüm. Hatta bir defter (Hayır, iki defter) de ben düzenledim. Babamın eski defterindeki birkaç şiiri kendi defterime de yazmıştım. Bugünkü yazdıklarımın temelini oluşturan yazılar o defterlerle başlamıştı. Bunlardan biri hala otuz beş yıldır elimde ve fırsat buldukça okuyorum. Diğerini sormayın!..
II. Dünya Savaşının ülkemizi dolaylı da olsa etkilediği yıllarda (1941–1942) yedi-sekiz yaşlarında babasız kalıp, zor yaşam koşullarında beş nüfusun geçimini annesiyle birlikte sağlamaya çalışmış, oldukça zeki olmasına karşın kimsesizliği nedeniyle ilkokuldan sonra okula gidemediğinden bizzat yaşama atılması deneyimlerinin gelişmesinde büyük etken olmuş, zamanla duygu ve düşüncelerini yazarak dile getirmiş.
Gurbete çalışmaya gitmesi ve askerlikle birlikte 1950’li yıllarda şiir yazmaya başlamış. Arada tek tük şiirleri olsa da, özellikle 1997 yılında glokom (karasu) hastalığı nedeniyle gözlerini kaybetme durumuna gelişi onda büyük etki yapmış, yıllar sonra yenden şiir yazmaya başlamıştı. 2000 yılında hem prostat hem de fıtık ameliyatı, yaşlanmanın duygusal etkisi ve bazı olaylar şiir yazmasını sürdürmesine neden olmuştu.
1954–2002 yılları arasında yazmış olduğu şiirleri birçok kez gözden geçirerek bir defterde toplayınca 70–80 sayfayı bulan bir şiir dosyası oluştu. Kendi kaleminden yaşam öyküsünü ve şiirle ilgisini anlatan bir yazı yazmasını istedim. Yazdığı yazıyı da önsöz niyetine düzenledim. Böylelikle, şiirleriyle birleştirerek yarım yüzyıllık şiir serüveninde yazmış olduklarını bir arada sunmuş oluyorum. Halk şiiri ile ilgilenenlerin değerlendirmeleri elbette ki her zaman bizim için birer ışık olacaktır.
Saygılarımla...
Süleyman ÖZEROL
Yorumlar
Yorum Gönder