Rahime Kışlal ve 'Ceyhan'ın Kıyısında Aşk'

RAHİME KIŞLAL ve ‘CEYHAN’IN KIYISINDA AŞK’

Süleyman ÖZEROL

RAHİME KIŞLAL

28 Mayıs 1970 tarihinde Kahramanmaraş Elbistan'da doğdu.

İlköğrenimini Elbistan'da, ortaöğrenimini Mardin Kız Öğretmen Lisesinde, yükseköğrenimini Uludağ Üniversitesi Necatibey Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde tamamladı (1991). Niğde Bor Ortaokulunda Türkçe öğretmeni, Malatya Doğanşehir 19 Şubat İlköğretim Okulu ve Malatya Şehit Kemal Özalper Endüstri Meslek Lisesinde Edebiyat öğretmeni olarak çalıştı.

2001 yılından itibaren İnönü Üniversitesi, Adıyaman Fen Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde öğretim görevlisi olarak görev yaptı. 2012 yılında Adıyaman Üniversitesi öğretim üyesi olarak emekli oldu. Emekliliğini memleketi Elbistan'da geçiriyor.

Atatürkçü Düşünce Derneği ve Tema Vakfı (Türkiye Erozyonla Mücadele, Ağaçlandırma ve Doğal Varlıkları Koruma Vakfı) üyesi olup hava izcisidir.

Şiire olan ilgisini şöyle anlatır…

“İlkokulda bile şiir okuma etkinliklerinde sürekli ben seçilirdim. Diksiyonum çok güzeldi. Babam bana Mehmet Akif Ersoy'un Safahat adlı kitabını armağan etti. "Benim kızım edebiyatçı olacak" derdi.

Öğrenim yaşamımda şiir, müzik, resim ve tiyatro ile ilgilendim. Liseden itibaren yedi yıl günlük tuttum. Arkadaşlarım hep şairler ve ozanlar oldu.

1999 yılında Arkadaşları ile Anadolu Şiir dergisini çıkardı. Aynı yıl Dede Kargın (Ali Yeşilyurt ile birlikte inceleme), 2000 yılında Kentler Yıkıldı İçimde (Şiir), 2006 yılında Zeytin Dalında Aşk (Şiir), 2019 yılında Ceyhan’ın Kıyısında Aşk (Şiir) kitaplarını yayınladı.

Rahime Kışlal, Ekim 2019 Elbistan, kitabının ‘Sunu’sunda şunları yazıyor.

SUNU

Sevgili şiir severler,

Kişinin kendini yenileme çabasında bulunduğu günümüz dünyasında elbette ki şiir üst seviyelerde…

Bizler şiirle sadece arkadaşlık yapıyor, belki de duygularımızı şiir adı altında aktarmaya çalışıyoruz.

Şiir için önemli bir kültür olayı, belki de kelimelerle raks etme, dil estetiği, insanların iç dünyası diyebiliriz.

Yalnız herkese de ‘şair’ diyebilir miyiz? Onu bilemem…

Şiir ve şairi her kitabımda işlemek belki de bir insanlık borcudur benim için.

Kelimeleri sevmek, tanımak, okşamak anne kucağında yar kucağında… Başka da sevecek kimsemiz yok zaten son nefeste...

Onun için diyorum makas elimizden düşünceye kadar terzi, kelime dilimizden düşünceye kadar şair oluruz kendimizce. Hayal kurar düş kurarız, adına da ‘şiir’ deriz.

Bu kitabın ortaya çıkmasında yardımlarını esirgemeyen Sayın Süleyman Özerol’a, Sayın Mehmet Gözükara’ya ve sevgili kardeşim A. Ali Kışlal’a teşekkürü borç bilir; güzel düşler kurmanız ve severek okumanız dileğiyle saygılar sunarım.

CEYHAN’IN KIYISINDA AŞK

Rahime Kışlal’ı yirmi yıl önce Dede Kargın (ve Ahmet Rıza Kargın’ın şiirleri) kitabıyla tanıdım. Sıkı iletişimimiz olmasa da Anadolu Şiir dergisinde birlikte yazdık, bazı kültürel etkinliklerde bulunduk. Adıyaman Üniversitesine öğretim üyesi olarak gittikten sonra iki şiir kitabı yayınladığını öğrendim. 2019 yazında da bazı şiirlerini kalıcı kılmak için kendisine yardımcı oldum ve kitabını basıma hazırladım.

Şiiri, insanların iç dünyasının yansıması olarak da niteleyen Rahime Kışlal, memleketi olan Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesinde yaşıyor ve duygu ve düşüncelerini, gözlemlerini, yaşadıklarını şiir ile anlatmaya çalışmış.

Neden aşk?

Neden Ceyhan’ın kıyısında aşk?

Aşk, birilerinin dediği gibi yalnızca bir insana duyulan yoğun duygu birikimi değil, yaşama gerekçesidir. Doğaya, kitaba, mala mülke; velhasıl insan her şeye aşık olabilir. Kitaptaki aşk da özellikle Ceyhan nehri ile bütünleşen Elbistan’da kendini gösteriyor. Kitabı okuduğunuzda bunu daha iyi göreceksiniz.

Şiir sevenler her okudukları şiirde kendilerinden bir şeyler bulmayı ya da kendilerinin söylemlerini bekler. Size birkaç örnek sunayım.

“Ceyhan nehri

Senin üstüne bu köprüyü

Benim üstüme hayatı

Kim kondurdu istemeden”

Acılı dizeler…

“İnsanı ateş değil

Yüzlerdeki soğuk bakış yakarmış”

Beklenmeyen yaşam oyunları…

“Çocuksu düşlerimiz vardı

Çobanyıldızı sağanaklarında

Ve paçalarımızı daha sıvamadan

Irmaklar kızıla boyandı”

Her şey değişmiştir…

“İçlerine sığamayacağımız

Dünyamız dolmuştur bir kere”

Dünyamız kararmıştır…

Doğma çocuğum

Hayalindeki gibi kal öylece

Ne diye çıkacaksın ki

Çevremizi saran karanlıklara”